نورسیده
چندوقت پیش بود که زنداداشم اعلام کرد بارداره و همگی کلی خوشحال شدیم از فکر اینکه شاید دختر باشه تو دلم قند اب شد هر چند رفت سنوگرافی و گفتند پسره، هر چند حسرت داشتن یه دختر کوچولو موند تو دلم با این وجود واسه اومدنش لحظه شماری داشتیم این کوچولو هم ما رو زیاد منتظر نگذاشت و به جای مهر تو شهریور به دنیا اومد.
به خاطر تولد زودهنگامش گویا نمی‌تونسته براحتی نفس بکشه بنابراین ۳ روز در مراقبت‌های ویژه بود و بعد ۳ روز مرخص شد هزینه بیمارستان شد ۶۵ میلیون تومان و من نمی‌دونستم واقعا بچه لازم داشته تو مراقبت‌های ویژه باشه یا بیمارستان به فکر جیب خودش بوده اخه نمره آپگار بچه ۱۰ بود و زنداداشم هم که رفته بود بچه رو ببینه می‌گفت بچه زیر دستگاه نبوده و اکسیژنم بهش وصل نبوده! به هر حال مجبور بودیم به حرف پزشکان اعتماد کنیم و صبر کنیم تا خودشون بچه رو مرخص کنند.
دکتر به برادرم گفت که قلب بچه حفره داره که معمولا خودبه‌خود ترمیم می‌شه و اگه نشه باید اقدام درمانی انجام بشه دیگه همین موضوع باعث استرس و نگرانی خانواده شده و قراره ۱۰ روزه‌گی بچه دوباره اکو بگیرند ازش تا ببینیم نتیجه چی می‌شه.
این روزهامون پر شده از دیدن و بوئیدن یک نوزاد دوست‌داشتنی که اندازه نخوده و دلم می‌خواد کلا کنارش بشینم و ببینمش..واقعا که تولد هر نوزاد معجزه است و امید و زیبایی محض.
