خاطره ۶

کلاس سوم دبستان بودم و معلممان گفته بود یک‌ کاردستی درست کنیم و بیاریم مدرسه. رفتم خونه و به مامان گفتم‌ کاردستی باید درست کنیم مامانم هم گفت کاری نداره برات یک جوجه تیغی درست میکنم... یک سیب زمینی رو داد به من با یه عالمه تخمه آفتاب گردون... من طبق چیزی که مامان گفت تخمه ها رو فرو کردم تو سیب زمینی و ای بدک نشد بعد همون و گذاشتم تو کیفم. 

فردا صبح سر کلاس همه کاردستی هاشون و گذاشتند رو میز...تازه فهمیدم کاردستی یعنی چی.. چقدر هنرمند بودند و چه چیزهای قشنگی درست کرده بودند...منم با خجالت کاردستی و آوردم بیرون و واای کلا یه سیب زمینی زخمی تو کیفم بود با یه عالمه تخمه که ریخته بود بین کتابهام...

یادم نمیاد دیگه کاردستی درست کرده باشم؛ و کم کم به این باور رسیدم که به هیچ عنوان آدم هنرمندی نیستم و بهتره بیشتر به چیزی بپردازم که بهش علاقه دارم درس و کتاب.

بزرگتر که شدم مامانم به من قلاب بافی یاد داد و اونقدر توش ماهر شدم که یه بلوز و دامن برای خودم بافتم بعدش هم من و کلاس خیاطی ثبت نام کرد که یکماه تونستم اون کلاس و تحمل کنم ... اما به نظرم کاردستی درست کردن یه چیز دیگه است اینکه بتونی با خلاقیت و دقت و ظرافت یه چیزی درست کنی که وقتی بچه میبره اون و مدرسه احساس غرور کنه خیلی مهمه..