معمولا فیلمهایی که تو جشنواره تو هر رشته ای سیمرغ گرفته باشند رو می بینم...خیلی وقت بود منتظر بودم مسخره باز و ببینم تا اینکه دیروز فرصتش پیش اومد..از فیلم خوشم اومد فقط دیگه آخرهای فیلم حوصله ام سر شده بود بیشتر بازی آقای نصیریان و بابک حمیدیان و دوست داشتم بازی صابر ابر رو اعصابم بود البته احتمالا به خاطر اینکه فیلم بین خیال و واقعیت در حال رفت و آمد بود...اشاره ای که به فیلمهای بزرگ سینما هم میکرد واسم خیلی جالب بود...
منم تو سینما دیدمش. مسخره باز به نظرم بیشتر هدفش احیای هنر تئاتر بود و همینکه کارکشته های دنیای تئاتر بازیگرهای اصلیش بودن هم موید این حرفه: استاد نصیریان، بابک حمیدیان و صابر ابر... در کنار هدیه تهرانی و رضا کیانیان
و البته تمام طول فیلم به این فکر میکردم که کاش رو پوستر فیلم مینوشتن که قبل اومدن به سینما حتما فیلمهای کازابلانکا و دلشدگان رو ببینید! منم آخراش هیچی سر در نیاوردم و حسم میگه به خاطر همون ندیدن کازابلانکا هستش. در هر صورت کسی خواست مسخره باز رو ببینه توصیه اکیدم بهش همینه که حتما حتما حتما با هر سختی که هست کازابلانکا رو ببینه قبلش.
و البته مسخره باز یک نکته ی خیلی قشنگ داشت برای من: (هشدار- از اینجا به بعد خطر اسپویل هست میخوام داستان فیلم رو بگم)
اون نکته هم شبهایی هست که هم بابک حمیدیان و هم صابر ابر موی زن رو میزدن. بابک حمیدیان با اون اعصاب داغونش، فردای روزی که دست در موهای یک زن کرده بود، به شدت آروم بود اعصابش. این نکته ی فیلم رو خیلی دوست داشتم در مورد معجزه ی دست کشیدن لای موهای معشوقه در آروم شدن اعصاب یک مرد. کلا جذابترین سکانس فیلم برا من همین سکانس بود
من تو سینما دیدمش. در اون ابعاد خیلی جذاب بود