من که مامان نمیشم

 تو خانواده به اینکه من خوابم سنگینه معروفم. به نحوی که اگه خوابم بیاد وسط مجلس عروسی هم میتونم بخوابم و اصلا نور و سروصدا نمی تونه من و بیدار کنه..از طرفی هم اگه نخوام بخوابم تا صبحم می‌تونم براحتی بیدار بمونم و مشکلی از این بابت ندارم...

وقتی امیررضا رو باردار بودم نگران بودم که چطور با صدای گریه بچه از خواب بیدار بشم؛ فکر می کردم اگه خواب باشم و بچه گریه کنه بیدار نمیشم...وقتی به دنیا اومد متوجه شدم غریزه مادری اینقدر قویه که من با اولین صدای امیررضا از خواب می پریدم و حتی تغییر نظم تنفسش من و از خواب بیدار می کرد..

دیگه سالها از نوزادی امیررضا گذشته و امیدرضا هم خداروشکر در دوران کودکیه و شب بیداری های من تموم شده‌..

دیشب یهو از خواب پریدم به ساعت نگاه کردم دیدم ساعت ۲ صبحه..ناخوداگاه رفتم سروقت امیدرضا و دیدم بله داره تندتر از حد معمول نفس می کشه و کمی تب داره...بیدارش کردم و بهش آستامینوفن دادم و رو سرش بیدار موندم تا دارو اثر کنه و تبش بیاد پایین، ۴ صبح بود که کنار امیدرضا خوابیدم و ساعت ۶ دیدم باز داره حرارت بدنش بالا میره پس به آقای رئیس پیام دادم که امروز و واسم مرخصی رد کنند.

ساعت ۷ که امیدرضا بیدار شد خیلی خوشحال شد من خونه ام:) اول که کلی سوال کرد که چرا امروز تعطیل بودی؟ براش توضیح دادم چون یکم تب داشتی خونه موندم مراقب تو باشم.

بعد بهم گفت: مامان ممنون که پیش من موندی...بهش گفتم خواهش میکنم عزیزم..بعدش گفت من دوست ندارم بری سرکار

گفتم عزیزم همه آدم بزرگها باید بروند سرکار..تو هم بزرگ شدی باید بری سر کار..

با عصبانیت گفت من که مامان نمیشم بابا میشم...