پسر مهربان من

امیررضا دیروز آزمون گزینه ۲ داشت و مدرسه اشون هم خیلی رو این آزمونها تاکید می‌کنه..دیشب نتیجه ازمون پیامک شد و رتبه اش تو مدرسه شده بود ۷ و درصدهاش خیلی پایین‌تر از پیش‌آزمونی بود که شب قبلش داده بود(تو پیش آزمون همه درصدهاش بالای ۷۰ بود) خوب منم از درصدهایی که زده بود متعجب و ناراحت شدم و کمی دعواش کردم البته بیشتر غر زدم که این چه وضعه؟ چرا بیشتر درس نخواندی یا تست نزدی؟؟ یهو دیدم امیررضا داره گریه می‌کنه(واای اصلا طاقت ناراحتی امیررضا رو ندارم و فهمیدم زیاده‌روی کردم پس باز شروع کردم به شوخی کردن و خندوندن بچه..ای خدا مادر بودن چقدر سخته)

امروز اومده به من میگه مامان تا آزمون بعد که اواسط آبان ماهه هر طور شما بگی درس می‌خونم! خوب منم طوری واسش برنامه‌ریزی کردم که روزی ۶ ساعت درس بخونه با اکراه و ناراحتی قبول کرد بعد شروع کردم به نصیحت که عزیزم برای اینکه به اهدافی که داری برسی باید زحمت بکشی تا دانشگاه خوب قبول بشی...یهو به من میگه مامان من فکر نمی‌کنم بتونم شریف قبول شم پس اینقدر واسه من هزینه نکن و من و مدرسه معمولی ثبت نام کن...یعنی این حرفش اینقدر عصبانیم کرد که حد نداشت..بهش میگم یعنی چی؟ چرا اینقدر اعتماد به نفست پایینه؟ تو هم استعداد داری و هم اهل تلاشی..میگه به فکر شما هستم که اینقدر هزینه می‌کنی...بهش گفتم این حرفت کلی ناراحتم کرد. حالا اون سعی می‌کرد از دلم دربیاره...