وقتی امیر ۵ ساله شد واسه تولدش یه دوچرخه خریدیم که تا ۱۲ سالگی اونو سوار می‌شد بعدش دوچرخه رو دادیم به دختر بکی از خاله‌ها که هم‌سن امیر بود اما جثه خیلی کوچکتری داشت و امیر صاحب دوچرخه داداش کوچکه شد که یک دوچرخه حرفه‌ایه.
تصمیم داشتم امسال واسه تولد امید براش دوچرخه بخرم هرچند از سه‌چرخه‌ای که داره به اندازه انگشتان دست هم استفاده نکرده اخه کرونا اومد و طفلکم تو خونه حبس شد. دوهفته پیش بدون مقدمه خاله‌ام که دوچرخه امیر و به دخترش داده بودم دوچرخه رو پس آورد و گفت با خودم فکر کردم الان امید می‌تونه ازش استفاده کنه.دوچرخه سالمتر از روزی بود که برده بودش.
خوب پایه کمکی واسه دوچرخه نصب کردیم و امید صاحب دوچرخه شد. از اونروز هر روز بعدازظهر تو تراس دوچرخه سواری می‌کنه و من خوشحالم بابت اینکه دوساعت بازی مفید می‌کنه و لازم هم نیست که من هم‌بازیش باشم.
امروزم با هم رعتیم‌پارک و تو مسیر رفت و برگشت که می‌شه ۸ هزار قدم با دوچ خه اومد و
