دور باد آفت دورفلک از جان و تنش

الان امید و سوار سرویس مدرسه کردم و ازش خداحافظی کردم، ماشین که راه افتاد چشمهای مضطرب امید که به من نگاه می‌کرد اشکم و دراورد. اولین باری که بدون من سوار ماشین غریبه می‌شه، اولین باری که بدون من یا باباش داره جایی می‌ره، قراره بره سرصف وایسته، بره تو کلاس، خودش چاشتش و بخوره و باز وسایلش و بذاره تو کیفش و قراره خودش گلیمش و بکشه بیرون، قراره ظهر خودش با سرویس برگرده. 

تا ظهر که برگرده خونه دلم آشوبه دقیقا مثل روز اول مدرسه امیر.

برای آینده بچه‌هامون، برای امید، برای آزادی..